در خصوص مالیات به نظر می رسد ذکر نکات ذیل خالی از لطف نباشد:
احتساب ذخیره جهت یک تعهد محتمل ، شرط لازم است نه کافی. مطابق استاندارد های حسابداری هرگاه نتوان به گونه ای اتکاپذیر مبلغ تعهد را برآورد کرد ، هیچ لزومی به شناسایی ذخیره نمی باشد و در چنین شرایطی، افشای مناسب کفایت می کند.
بحث مبنا و ملاک قابل اتکاء در خصوص اندازه گیری مالیات، یکی از موضوعات پر ابهام و چالش برانگیز برای مودیان ، دستگاه مالیاتی و حسابرس است. تجربه نشان داده به ضرس قاطع نمی توان گفت مبلغ مندرج در برگ تشخیص و حتی برگ قطعی مالیات ملاک اتکاپذیری برای مبنای اندازه گیری ذخیره مالیات قرار دارد ، زیرا در مراحل بعدی دادرسی مالیاتی جرح مطلب از کانال تلگرام خانه حسابداری. و تعدیل مبالغ مندرج در برگ های یاد شده نیز محتمل است. به نظر می رسد در چنین شرایطی روند تشخیص مالیات های نهایی شده ۳ الی ۵ سال پیشین را می توان ملاک عمل قرار داد.
در خصوص نحوه ی برخورد حسابرس با موضوع کسری ذخیره مالیات ، همه ی حالات ایراد از ابهام گرفته تا عدم توافق ، متصور است و در چنین شرایطی ، بند شرط یا بند تاکیدی نمودن آن در گزارش ، به قضاوت حرفه ای حسابرس بستگی دارد.